Do Prometeusza

Ty jesteś przybity i jam jest przybity
Ty łańcuchami do skały Kaukazu
Ja wedle profesorskiego rozkazu
Do skarbca wiedzy którego płomień skryty

Ma rozniecić mój umysł ciemnoscią nakryty
Ma rozniecić we mnie, chociaż nie od razu
Miłość do nauki i piękna krajobrazu
Oraz skruszyć serce, co jest jak głaz w bruk wbity,

I bije bez celu, idei czy nawet przyczyny…
Co ja plote -pomyślisz i po co to komu

Po co pisać te bzdury, męczyć resztki rozumu?!
Sam nie wiem -odpowiem – myśle od godziny

Każdemu w życiu potrzeba jest celu
Każdy go w życiu szuka, znajduje niewielu…

(por. “Do Trupa” A. Morsztyna)

(picture comes from Tomas Cole painting – Prometeus 1846)